برای شخم عمیق، تیلر دیزلی بهتر است یا بنزینی؟ | بررسی فنی و مهندسی کشاورزی
در این تحلیل تخصصی، عملکرد تیلرهای دیزلی و بنزینی در شخم عمیق بر اساس گشتاور موتور، نوع انتقال نیرو، بازدهی در خاکهای سنگین و پایداری عملیاتی بررسی میشود. نتیجهگیریها بر پایه اصول مکانیک خاک و مهندسی کشاورزی ارائه شده است.
مهدی غیاثی 
شخم عمیق یکی از عملیات سنگین در مدیریت خاک است و نیاز به گشتاور بالا، پایداری موتور و قابلیت انتقال قدرت یکنواخت دارد. از نگاه مهندسی کشاورزی، تیلرهای دیزلی بهدلیل تولید گشتاور بیشتر در دور موتور پایین، گزینه مناسبتری برای شخمهای عمیق و خاکهای نیمهسنگین تا سنگین به شمار میآیند. این ویژگی باعث میشود موتور تحت بار شدید افت توان نداشته باشد و تیغهها بتوانند در عمق بیشتری نفوذ کنند.
در مقابل، تیلرهای بنزینی معمولاً برای عملیات سطحی، خاکهای نرم و باغهای کوچک مناسبتر هستند. هرچند وزن کمتر و لرزش پایینتری دارند، اما در شخمهای طولانی و فشار بالا بازدهی پیوسته تیلرهای دیزلی را ارائه نمیدهند.
در بررسیهای میدانی، تیلرهای دیزلی با گیربکس چندسرعته و تیغه روتاری قوی توانستهاند عمق شخم بالاتری فراهم کنند و در شرایطی که خاک رطوبت متوسطی دارد یا سفت است، پایداری بهتری نشان دهند. بنابراین برای کشاورزانی که شخم عمیق بخش اصلی کار آنهاست، انتخاب تیلر دیزلی منطقیتر و تخصصیتر محسوب میشود.
